-
1 splamić mundur
запятна́ть честь мунди́ра -
2 mundur
сущ.• китель• мундир• обмундировка• туника• униформа* * *1) форма, униформа2) mundur (paradny) мундир* * *♂, Р. \munduru мундир, форма ž;● splamić \mundur запятнать честь мундира
+ uniform* * *м, Р munduruмунди́р, фо́рма żSyn:
См. также в других словарях:
splamić mundur — {{/stl 13}}{{stl 7}} o wojskowych: dopuścić się czynu niegodnego, hańbiącego, niehonorowego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Splamić mundur oszustwem, tchórzostwem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
splamić — mundur zob. mundur 2. Splamić ręce krwią, zbrodnią itp. zob. krew 33 … Słownik frazeologiczny
mundur — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. mundururze {{/stl 8}}{{stl 7}} ubiór o ustalonym wyglądzie noszony obowiązkowo przez ludzi pozostających w stosunku służby wobec państwa lub wyróżniający ludzi zatrudnionych na warunkach zbliżonych do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mundur — m IV, D. u, Ms. mundururze; lm M. y «przepisowy, ustalony przez władze ubiór wyróżniający członków określonej organizacji społecznej, formacji wojskowej lub grupy zawodowej» Mundur lotniczy, oficerski, wojskowy. Mundur polowy, galowy. Mundur… … Słownik języka polskiego
mundur — 1. Obraza munduru «uchybienie osobie noszącej mundur, uchybienie godności żołnierza» 2. Splamić mundur «popełnić czyn niegodny tego, kto nosi mundur»: (...) splamił mundur współpracą z okupantem. K. Kolińska, Orzeszkowa. 3. Włożyć, przywdziać… … Słownik frazeologiczny
splamić — dk VIa, splamićmię, splamićmisz, splam, splamićmił, splamićmiony książk. «zrobić na czymś plamę (plamy); powalać, zabrudzić, zbrukać (częściej we fraz. i w przen.)» Mundur splamiony krwią. ◊ książk. Splamić ręce krwią, zbrodnią; ręce czyjeś… … Słownik języka polskiego